03 grudnia 2020
Zwyczaje świąteczne na Mazurach (cz. 2)
W okresie Adwentu na terenie Mazur w niektórych wsiach zaczynali już chodzić chłopcy z papierową bądź drewnianą gwiazdą osadzoną na długim kiju, zaopatrzoną w świeczkę. Pojawiali się również PRZEBIERAŃCY-maszkary, sługi z szemlem (drewniany łeb konia obciągnięty białym materiałem, umocowany na kiju), do pochodu dołączała kobieta z koszem na datki czy też chłopcy przebrani za bociana, kozę i niedźwiedzia.
Młodzież wędrując od domu do domu, śpiewała pieśni adwentowe, których podstawową treścią, a zarazem ich ramą kompozycyjną, było oczekiwanie na nadejście Chrystusa.
Śpiew adwentowy wyrażał chęć przygotowania swej duszy niczym mieszkania na przybycie Zbawiciela. Przygotowanie to polegało na jej oczyszczeniu i przybraniu w pokorę.
Dla Mazurów Bóg miał narodzić się w sercu, które symbolizowało wnętrze człowieka.
opracowała: Magda Szumska, Dział Edukacji Muzeum Historycznego w Ełku
