Katedra Św. Wojciecha Biskupa i Męczennika

Od 1854 roku w Ełku funkcjonowała nieistniejąca dziś kaplica św. Wojciecha na tzw. Przedmieściu Prosteckim. Kościół św. Wojciecha został wzniesiony w latach 1893-1895, przy ówczesnej Yorckstrasse (dzisiejsza Kościuszki). Świątynia została konsekrowana w październiku 1903 roku. Kościół nosi cechy neogotyku. Korpus świątyni jest trójnawowy i czteroosiowy. Od strony kruchty widzimy trójkondygnacyjną wieżę na planie kwadratu. Prezbiterium flankowane dwiema zakrystiami. Ściany boczne tej kondygnacji zdobione ostrołukowymi, tynkowanymi blendami. Wieża kościelna została nakryta hełmem stożkowym zwieńczonym krzyżem. Kościół w nienaruszanym stanie przetrwał obie wojny światowe.

Ostatnim przedwojennym i pierwszym powojennym proboszczem tutejszej parafii był ksiądz Karol Fox. W 1992 roku w Ełku powstała diecezja, a świątynia podniesiona została do rangi katedry, zaś od maja 1994 kościół pełni funkcję Sanktuarium Diecezjalnego Matki Boskiej Fatimskiej.

(na podstawie M. Olszewski, R. Żytyniec, Spacerownik po mieście niezwykłym, Muzeum Historyczne w Ełku, Ełk 2012, s. 99-100 oraz Ścieżki dydaktyczno-turystycznej opracowanej przez Kazimierza Bogusza)